Όσο θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στο Τρίστενο το θυμάμαι να σφύζει από ζωή. Ειδικά την δεκαετία του 90' θυμάμαι το χωρίο ειδικά από την 1η Αυγούστου μέχρι τις 23 Αυγούστου που ήταν το πανηγύρι του χωριού, κάθε γειτονία του χωριού να έχει και από ένα σπίτι ανοιχτό. Περνούσαν τα χρόνια και όσο τα καλοκαίρια ο κόσμος στο Τρίστενο μειωνόταν, όπως και στα υπόλοιπα χωριά της Δωρίδας. Έμεναν οι γηραιότεροι και νεότερο σε ηλικία δεν έβρισκες. Ίσως η πόλη είχε πιο μεγάλο ενδιαφέρον γι'αυτούς όπως και ο πιο σημαντικός παράγοντας ήταν η εργασία.
Ερχόμαστε στο τώρα. Το Τρίστενο τα καλοκαίρια δεν ξεπερνά τους 50 κατοίκους και το χειμώνα είναι το πολύ 5-10 κάτοικοι. Σε περσινή μου επίσκεψη τον περασμένο Αύγουστο αντίκρισα μερικά παιδάκια που έπαιζαν στο γήπεδο του χωρίου, αλλά και στην κεντρική πλατεία του χωριού και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Σημαντικό ρόλο είχαν και οι περσινές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για να μπορούν να μάθουν και οι νεότεροι σε ηλικία την ιστορία αυτού του τόπου
Η περσινή παρουσίαση του λευκώματος του Χρήστου Νικολογιάννη αφιερωμένο στο Τρίστενο είχε αντίκτυπο και στους συγχωριανούς γιατί μας θύμισε τους προγόνους μας που αγωνίστηκαν σε αυτές τις ράχες για την ελευθερία μας, αλλά αργότερα μεγάλωσαν τους παππούδες και τους πατεράδες μας. Σημαντικό στην περσινή εκδήλωση ήταν όταν πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού μας το οποίο είχε να φιλοξενήσει κάτι σημαντικό από το 1967.Την επόμενη ημέρα στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκε αλλη μια εκδήλωση για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Όλα τα παραπάνω συνέβησαν πέρσι και βλέποντας αυτά που έρχονται φέτος τον Αύγουστο χαίρομαι που θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις πάλι στο χωρίο μας. Η σημαντικότερη στις 7 Αυγούστου με το 19ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Δωρίδας στο Δημοτικό σχολείου Τριστένου. Είναι ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό μας. Σκοπός όλων αυτών και σημαντικός παράγοντας θα είναι η παρουσία μας. Όσο περισσότεροι παρευρεθούμε στις εορταστικές εκδηλώσεις του χωριού μας φέτος τον Αύγουστο τόσο περισσότερο θα στηρίξουμε τον τόπο μας. Λέγοντας να στηρίξουμε τον τόπο μας εννοώ ότι ανοίγοντας ένα σπίτι στο χωρίο είναι σαν να δίνουμε ζωή στο ίδιο μας στο χωριό. Όσο με τον καιρό περισσότερα σπίτια κλείνουν τόσο το χωριό μας αργοσβήνει.....μαζί με τα υπόλοιπα χωρία της Δωρίδας.
